Boston, geweldige stad!!

Hoihoi!

Dit zal alweer een van mijn laatste blogs zijn… Dus ik zal maar snel beginnen met het schrijven van deze zodat jullie ook weer helemaal up to date zijn met wat ik hier zoal uitvoer!

De week voor Spring Break hebben we ons vooral weer bezig gehouden met toch wel het hoofddoel hier; scriptie schrijven en blij zijn omdat het model dat ik bedacht had, gedeeltelijk dat wel, maar significant is! :) Daarnaast zijn we wederom naar de laatste basketbal wedstrijd van het seizoen geweest dat weer een geslaagde avond was. Er was wederom een winter alert afgegeven waardoor vanaf 2 uur ’s middags de gehele uni werd gesloten. Blijkbaar was het wel veilig genoeg om duizenden mensen naar een stadion te laten komen die avond, maargoed… Wij gingen ’s avonds op weg naar het stadium, zonder kaartjes wel te verstaan... We moesten met een speciale ‘Tar Heel’ bus, maar we kwamen tot de conclusie dat we als enige geen bandjes omhadden in die bus. Na wat navraag kwamen we erachter dat we hadden moeten betalen voor de bus. Nu weten mijn vriendinnen dat ik een enorme held ben met zwart rijden, niet dus… Dus we gingen braaf weer die bus uit en de mevrouw die die bandjes verkocht, vroeg waarom dat we eruit waren gegaan. Ze zei, ‘Joh het is veel te koud, ga snel naar binnen’. Tegen legaal zwart rijden zeg ik geen nee! Aangekomen bij het stadium was er een stap 2: kaartjes krijgen. We liepen naar een ingang en we vroegen of we als internationale student naar binnen konden en warempel, er waren net twee kaartjes gevonden… Bij deze bedankt aan de persoon die twee kaartjes heeft laten vallen van een waarde van meer dan 100 dollar.. ;) We zaten super mooi en natuuuurlijk hebben we weer gewonnen, yeahh! Op de terugweg mochten we wederom legaal zwart rijden en bij onze overstap kwam er een bus die geen dienst had, maar na heel eventjes lief lachen heeft ook deze buschauffeur ons helemaal voor de deur afgezet! Conclusie, weer een goede avond gehad!

Afgelopen zaterdag stond Boston op het programma en wat heb ik daar genoten. Wauw, wauw, wauw wat een prachtige stad. We hebben weer veel gelopen en veel mooie, oude gebouwen gezien. Het is een stad met heel veel geschiedenis, wat wel verfrissend is voor een land als de V.S. Het zou Amerika niet zijn als ze dit ook lekker benadrukken. Op iedere hoek vind je zo ongeveer wel een bord met: ‘Founded in 1630’. Maar ach, als je zo weinig echte geschiedenis heb, gun ik ze wel een stad mét geschiedenis. ;) We zijn zelfs naar de kerk geweest op zondagochtend voor de echte stadservaring. Het ging er allemaal nog wat serieuzer aan toe (en toegegeven het was ook wel een stukje drukker en veel jongeren) dan in Nederland en onder die enorme druk van het serieus mee doen, ging het toch een beetje mis... Op wonderbaarlijke wijze heb ik mijn hostie op de grond laten vallen en hij was voor korte tijd spoorloos verdwenen. Gelukkig wel weer gevonden, maar het gezicht van de misdienaar was goud waard. Ik kan altijd erg hard lachen om mijn eigen onhandigheid, maar helaas is een kerk nou niet echt de geschikte plek om een lachbui te krijgen… We vonden het in ieder geval wel weer een bijzondere ervaring en een goede start van een zon overgoten zondag! We hebben deze dagen weer veel lekkers gegeten, een van onze favoriete activiteiten van de dag! ;)

Daarnaast nog naar Body Worlds geweest, echte mensen waarvan je bij de een alleen spieren ziet en bij de ander een lengte doorsnede, wat erg indrukwekkend was. We zijn naar de meest prestigieuze universiteit van de VS geweest, Harvard. Wederom een prachtige universiteit, maar vooral de opzet van het studietraject vond ik zeer boeiend. We zijn zelfs zeer toeristisch met een tour mee geweest, waarbij we ons best deden om niet op te vallen tussen alle Japanners. Een mooie geschiedenis en als ik de mogelijkheid had gehad was ik zo daar gebleven om te gaan studeren!!

Op de laatste dag zijn we nog, onder het mom van we moeten zoveel mogelijk leuke/grappige/hilarische dingen doen, naar een nagelsalon/spa geweest. Het was weer geweldig om tussen allemaal Aziatische vrouwtjes te zitten en we gingen de deur uit, (waarbij die vrouwtjes dachten, door de heerlijk duidelijke communicatie, dat wij zusjes waren, ja dat denken echt heeeel veel mensen, die samen een bedrijf hebben en onderzoek doen in Boston?!?!), maar wel met mooi gelakte nageltjes en hele zachte handjes en voetjes! Op de terugweg zagen we dat we niet naast elkaar zaten in het vliegtuig en aangezien wij natuurlijk echt niet een uurtje zonder elkaar kunnen, vroegen we aan de gate met onze liefste lach of we toevallig toch nog naast elkaar konden zitten… Toen we in het vliegtuig kwamen, zagen we dat die lieve meneer ons in een soort van 1e klas hadden neergezet mét zoveel beenruimte dat als ik had gewild, ik languit kon gaan liggen, heerlijk! :)

De komende dagen ga ik mij nog vermaken met hopelijk mooi weer, schrijven, sportwedstrijden bezoeken (m’n favoriet geworden), onze mega lange to-do-list van ‘leuke dingen doen’ afwerken, langzaam gaan bedenken hoe ik in godsnaam alles in mijn koffer ga krijgen en me voorbereiden op Florida en… Nederland! :)

Liefs Lisette